W przeszłości rozrywka była bardziej rodzinna i wspólnotowa. Grało się w gry planszowe, słuchało radia, oglądało razem telewizję. Programy takie jak “Czterej pancerni i pies”, “Kabaret Starszych Panów” czy „Teleranek” były wydarzeniem. Spędzanie czasu razem przy jednym odbiorniku budowało więzi i rytuały.
Dzieci bawiły się na dworze: gra w klasy, berek, skakanie w gumę czy zbieranie kart z obrazkami. Nie było telefonów, ale była wyobraźnia. Nie było gier komputerowych, ale była gra w kapsle, w podchody, czy planszówki przy świetle lampki. Rozrywka była prostsza, ale dawała radość i kontakt z drugim człowiekiem.
Dziś rozrywka jest indywidualna, cyfrowa, dostępna od ręki. Młodsze pokolenie korzysta z mediów społecznościowych, gier komputerowych, streamingu i podcastów. Można mieć dostęp do tysięcy treści w każdej chwili – ale często kosztem wspólnego czasu z bliskimi.
Starsze pokolenia wspominają z nostalgią chwile spędzone przy grach takich jak domino, remik czy „państwa-miasta”. Choć formy się zmieniły, potrzeba relaksu, śmiechu i kontaktu pozostała taka sama – tylko warto czasem wrócić do prostych przyjemności i pokazać je wnukom.