Zaburzenia psychiczne u osób starszych to narastający w ostatnim czasie problem w psychiatrii. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) podaje, że osoby powyżej 60 roku życia stanowią obecnie około 12 proc. populacji, a w 2050 roku – według szacunków – może to być nawet 22 proc.

Szacuje się, że w Polsce zaburzenia psychiczne wieku podeszłego dotykają nawet 50 proc. Seniorów. Ze względu na odrębny obraz kliniczny zaburzeń psychicznych właściwa diagnoza oraz schemat farmakoterapii są dla lekarzy praktyków wciąż jednym z największych wyzwań.

Objawy depresji wieku podeszłego często są nietypowe. Pacjenci i ich rodziny nie zawsze zdają sobie sprawę z istnienia choroby, a lekarze ogólni traktują objawy jako wynik innych chorób, na które cierpi Senior, bądź część naturalnego procesu starzenia. Znacznym utrudnieniem w diagnostyce jest częste współwystępowanie licznych schorzeń oraz kumulowanie się czynników psychologicznych i społecznych (przejście na emeryturę, śmierć partnera, osamotnienie).

Przebieg depresji wieku podeszłego zazwyczaj jest przewlekły. Wiele objawów charakterystycznych dla depresji pojawia się również u osób starszych. U części chorych przeważają takie objawy jak utrata energii, apatia, wycofywanie z kontaktów społecznych, niezdolność odczuwania radości, bezsenność, dolegliwości bólowe.

Taki stan, określany czasem „zespołem wiecznego nieszczęścia”, może przypominać otępienie. Zdarza się oczywiście, że oba te stany współistnieją, depresja znacznie wówczas nasila zaburzenia pamięci i otępienie sprawia wrażenie głębszego niż jest w istocie. U innych chorych dominuje lęk, silny niepokój, znaczna ekspresja emocjonalna (płacz, rozpacz, wołanie o pomoc), skargi hipochondryczne (świąd, pieczenie, bóle) mogą osiągać poziom urojeń (nieuleczalna choroba).

Leczenie i farmakoterapia

Farmakoterapia zaburzeń psychicznych u osób w podeszłym wieku (przy zachowaniu licznych środków ostrożności) w przypadku właściwego doboru leków i ich dawek jest procesem w pełni bezpiecznym, skutecznym, dobrze tolerowanym i wywiera ogromny wpływ na poprawę funkcjonowania i jakości życia pacjentów.

• Jeśli zatem zauważasz u siebie lub u swoich bliskich objawy typu:zaburzenia koncentracji i zaburzenia pamięci świeżej (tzw. „umykanie myśli”), zapominanie o czymś, co przed chwilą miało miejsce, zapominanie o tym co robiliśmy w danym momencie, zaburzenia funkcji intelektualnych, „dziecinnienie” – nie bagatelizuj ich. Skontaktuj się z lekarzem.

• Jeśli zauważysz u siebie lub u swoich bliskich:spadek energii, zwiększoną męczliwość, apatię, zaburzenia snu, zaburzenia apetytu, lęk bez ściśle określonej przyczyny, wycofanie społeczne, i objawy te trwają powyżej dwóch tygodni to powinnaś/powinieneś skonsultować się ze specjalistą w tym zakresie.

Dobrana terapia umożliwia dłuższe zachowanie sprawności i dobrego poziomu funkcjonowania. Dlatego warto szukać pomocy u lekarzy psychiatrów lub lekarzy rodzinnych, którzy przeprowadzą właściwą diagnostykę i zaordynują odpowiednie do potrzeb i stanu pacjenta leczenie.

Więcej informacji na temat depresji znajdziesz na www.odnalezcsiebie.pl.